Haiku

   “Haiku, toplam on yedi hece ve üç dizeden oluşan, Japon edebiyatına ait bir şiir türüdür. Mısralar sırayla beş-yedi-beş adet (toplam on yedi) heceden oluşur.”

   Tarafımdan yapılan bu sıradışı! haiku tanımını bir kenara bırakıp, daha önce yazdığı şeylerin aslında haiku örnekleri olduğunu sonradan anlayan Oruç Aruoba’nın tanımına göz atarsak:

   “Belki, çekici olan, sınırlandırılmışlıktı: "Pekâlâ, söyle bakalım ne söyleyeceksen; ama yalnızca onyedi
nefesin var - ona göre!.." gibi bir kısıt, sanki rahatlatıcıydı bile: Yalnızca "söyle, hızla; ve geç..." gibi
bir anlamda da değil -imbiklemek gibi birşey: "Özü bul -çok söyleme: tam yeterince..." gibi...”

   "Anlık bir anlam; gözüküp geçiveren bir görünüm - göze çarpıveren bir kavrama - daracık kavrama aralığından görülüveren kocaman dünya... Geçiciliğin kalıcılığı - kalıcı bir geçicilik..”

   Aruoba’yı da bir kenara bırakıp Haiku’nun üstadı sayılan Matsuo Bashō’dan birkaç örnek vermek yerinde olacaktır yazının sonlarına doğru:

   *  Bu atalet nedir?
       Bugün beni zor uyandırdılar…
       İlkbahar yağmuru kulaklarda çınlıyor.

   *  Yağışını
       birlikte seyrettiğimiz kar
       bu yıl yine yağdı mı?

   *  Çatıları örtmek için kamışlar kesildi
       Unutulmuş otların üstüne
       Sessizce düşen karlar.

   Sonuç:

   “Bu dizeleri bu denli güzel kılan, sonsuzluğa karışmadan önce yakalanabilen anın tekrarlanamazlığıdır.”
                                                                                   Andrey Tarkovski

   Bağlantılar:

-  Matsuo Bashō

.