1 Numaralı Balat

   Bir arkadaşım Piyanist isimli filmdeki bir sahnede çalınan eseri sordu bana dün. Filmi izlemediğimi söylediğimde ısrar edince, aradığı şeyi üşenerek de olsa bulmak zorunda kaldım.

   Efsanevi diyaloğumuza, benim tarafımdan sorulan “Nasıl bir parçaydı?” sorusuyla başladık. Cevabı şu oldu: “Şöyle başlıyor bak. Dınn.. Nın nın.. Nın nın nın..”. Tahmin ettiğiniz gibi çok yardımcı oldu bulmama. O hala “şöyleydi, böyleydi” diye kıvranırken, video paylaşım sitelerine girerek arattım birkaç kelimeyle filmi. İlk denememde başarılı oldum. Bulmak için kendini paraladığı eser bir Chopin balatıydı. Asıl yıkıldığım an, bu parçayı neden kudurmuş gibi aradığını sorduğumda verdiği cevaba tekabül ettiği saniyelerdi.

   “Kız arkadaşım ilk defa bize gelecek de, liste yapıyorum. Arkada güzel şeyler çalsın…”

   Arka diye tabir ettiği yerin tam olarak nereye denk düştüğünü anlayamamamı bir kenara bırakıyorum, kullanılıp atılmak ne kadar kötü bir duyguymuş. Öküz ölüp ortaklık bozulunca, diyaloğumuz da sona erdi tabii.

   Daha sonra filmden bulduğum (aşağıda bağlantıları kısmına eklediğim) bölümü merak edip izledim on dakika boyunca. Sorum şu: “Bir sanat eserinin sizi etkilemesi için, icra eden kişinin karizması, güzelliği, hali, duruşu ne kadar önemlidir?”. Yahut filmdeki gibi acı verici ve insanların zayıf noktalarından yakalayacak ambiyanslar yaratıldığında insanın daha çok etkilemesinin nedeni, aslında o eserin kendisinin derinliğiyle yeterince ilgilenmediğinden olabilir mi? Bağlantılar bölümünde verdiğim, filmdeki sahne mi yoksa aşağıdaki videodaki müzik mi daha çok etkiler sizi? Daha da açık konuşacak olursam, videodaki kel, zayıf, durmadan burnu akan, kısa boylu, çarpık bacaklı adam… Gözlerinizi kapatarak dinler misiniz? 

Vladimir Horowitz - Chopin - Ballade

  Bağlantılar:

- The Pianist  (Ulaşamıyorsanız buradaki adres bölümüne bağlantıyı kopyalayabilirsiniz.)

.