Copyright@Getty Images
Kendi veya ailesi kanlar içinde yerde yatarken yüzüne bakıp, "yazık ya" diyerek insani görevimizi yaptığımızı zannettiğimiz, esmer Arap çocuklarına da benzemiyor bu çocuk. Buralı gibi, kardeşiniz gibi. Bakkalın, kasabın, Melahat teyzenin, alt komşunun çocuğu gibi değil mi aynı?
Her gün sokakta top oynayıp, ara sıra diğer çocuklara dayılanan çocuktur bu. Diğerleri dombili diye bağırır arkasından sürekli. Sen ona uyma evladım diye uyarırsınız kendi çocuğunuzu, size bu çocuğu şikayet ederken evladınız. Kocaman kıçı vardır bunun. Futbol oynarken diğer çocuklar kadar hızlı koşamasa da, onları itip kakarak açığını kapatır. Saklambaç oynarken illa ki bir bokluk çıkarır oyunun bir yerinde. Basketbol oynayalım dersiniz. Kuralları bilmez. Top sektirmekten anlamaz, hatalı yürüme yapar hep. Birinin annesi yiyecek bir şeyler gönderir sokağa, en çok bu çocuk yer. Küfür de eder bu çocuk. Nereden öğrendiyse bu yaşta? Bazen ortak bir şeyler yaptığınızda bu çocuğun dahil olmaması için kulis bile yaparsınız. Ama büyükler hep makas alır yanağından. Dombilidir ama tatlıdır. Büyükler sever bunu. Ayrıca … ? Sıkıldınız mı?
Tamam tamam, uzatmayayım itiraf ediyorum. Yukarıda tasvir ettiğim, fotoğraftaki çocuk değildi. Çünkü babası savaşta ölmüştü daha önce fotoğraftakinin. Hanginizin babası savaşta öldü ki? Hem siz hiç Melahat teyzenin bombalanarak öldürüldüğünü gördünüz mü? Demek ki bu çocuğunun bahsettiğim çocukla gerçekten ilgisi yok.
Çocukken ne kadar sinirlenseniz de; yapılanları hep unutmuşsunuzdur, affetmişsinizdir muhtemelen. Hoşgörü sahibisiniz ya.
Ama...
Onun için intikam zamanı.
Bağlantılar:
.
baktıkça delirecek gibi oluyor insan.
YanıtlaSilDün biri yorumluyordu Gazze'yi, hani şu her gün çıkıp ahkam kesenlerden biri. Sanırım bir ara doğru bir şey söyledi. "Sağ kalan çocukların her biri artık bir atom bombası" dedi...
YanıtlaSilBir çocuğun annesi yaşamı boyunca kaç kez ölür ki. Kare kare kıyamet bu.
YanıtlaSilFotoğrafın üzerine tıklayınca bir not çıkmakta. Her şeyin özeti budur bence.
YanıtlaSilKaburgadan, çamurdan yaratılması ya da başka bir canlıdan evrilmesinden sonraki ilk andan itibaren ahlaki anlamda bir adım yol almamıştır insanoğlu. Cinsel organlarını kapatması, reflekstir.
Annesi yerde yatarken, çocuğa sarılarak beraber ağlamaktan başka gösterilecek herhangi bir tepki değersizdir gözümde. Sahtedir çünkü.
Sarılıp hem annesi, hem insan ırkı için ağlayamıyorsak; başka yapabileceğimiz bir şey yok demektir.
Ya da hiç ses çıkarmadan, üzülebiliriz. Put gibi ama. Gık demeden. Üzüldüğünüzü birinin görmesi de utanç vesilesidir bence.
bir tutturmuşsunuz insanoğlu, insan, insanlık diye gidiyorsunuz... görmüyor musunuz işte kendi kompleksimizden, kendi bencilliğimizden başka bir şey değil "İNSAN" lafını yakıştırmamız kendi kendimize...
YanıtlaSilİNSAN DİYE BİR ŞEY KALMADI ARTIK VE HİÇ YOKTU... öyle olmasa bunlar yaşanmazdı... bunları yapanlar kadar, yapılınca susanlar da aynı şekilde bu suça ortaktır bence...
ve bence artık bu hayat, bu dünya....
Kaldıramıyorum kardeşim ben bu "insan" dediklerimizle yaşamayı... Bütün dünyayı versen şu çocuğun ve o annenin acısı diner mi? bütün bunları ne için?