Theophanes: Bana dürüstçe söyle, insanlar cahil mi değil mi?
Andrei Rublev: Cahiller fakat bu kimin suçu?
Theophanes: Kendi aptallıkları. Sen hiç cahillik yaparak günah işledin mi?
Andrei Rublev: Herkes yapmıştır.
Theophanes: Ben de yaptım. Tanrı bizi bağışlar ve daha iyiye yöneltir. Neyse boşver. Kıyamet günü yaklaşıyor,mum gibi yanacağız. Söylediklerimi aklında tut. Herkes kendini savunmak için kendi günahlarının suçunu başkasına atacak.
Andrei Rublev: Theophanes,böyle düşüncelerle nasıl resim yapıyorsun,hatta övülüyorsun ? Ben keşiş oldum ve bir mağarada yaşadım.
Theophanes: Tanrıya hizmet ederim,insana değil. Bugün saygı duyulan yarın unutulur. Seni,beni,her şeyi unutacaklar. Her şey kibirden ve çürümeden ibaret. İnsanlık bütün aptallıkları ve aşağılıkları zaten yaşadı... ve şimdi sadece bunları tekrar ediyor. Her şey ebedi bir döngü. İsa dünyayı dönseydi,onu tekrar çarmıha gererlerdi.
Andrei Rublev: Tabii ki,kötülük hatırlandıkça... hiçbir zaman tanrı katında mutlu olamayacaksın. Belki bazı şeyleri unutmalıyız,ama hepsini değil. Nasıl söyleyeceğimi bilmiyorum.
Theophanes: O zaman sessiz ol ve beni dinle.
Andrei Rublev: Birinin sadece tek başıneyken mi iyilik yapabileceğine inanıyorsun?
Theophanes: Güzel. İncil' i hatırla. İsa insanları tapınaklarda eğitti... peki daha sonra neden biraraya geldiler? Onu öldürmek için! "Onu çarmıha gerin!",diye bağırdılar. Ya müritleri ? Yahuda onu sattı. Peter reddetti. En iyileri olmalarına rağmen,hepsi kaçtılar.
Andrei Rublev: Ama tövbekar oldular.
Theophanes: O daha sonraydı,her şey için çok geçti.
Andrei Rublev: İnsanlar tabii ki kötülük yaparlar. Yahuda İsa'yı sattı,ama onu kim aldı? Halk? Katipler ve Ferisiler bu masumiyetin karşısında şahit bulamadılar. Ferisiler hilekarlıkta ustaydılar,eğitilmişlerdi. İnsanların cahiliyetinden faydalanıp,güç elde etmek için çalışmışlardı. İnsanlara,insan olduklarını daha fazla hatırlatmalıyız. Aynı kandan,aynı vatandan ruslar.
Şeytan her yerde. Her zaman birileri seni 30 parça gümüş için satmaya çalışacaktır. Köylünün başına sürekli yeni talihsizlikler geliyor... Tatarlar,kıtlık ya da veba...yine de çalışmaya devam ediyor...uysalca haç çıkarıyor. Umudunu kesmiyor. Sessiz ve sabırlı. Sadece yeterince güç vermesi için tanrıya dua ediyorlar. Tanrı onların cahilliğini nasıl affetmeyebilir?
Kendinden biliyorsun. Yorgunsun ve hevesin kırıldı...ve aniden kalabalığın arasında bir insan bakışıyla karşılaşırsın...ve her şey daha parlaktır artık. Komünyondan sonrası gibi. Öyle değil midir?
Sen sadece İsa'dan bahsediyorsun. Belki o tanrıyı ve insanı barıştırmak için doğdu ve çarmıha gerildi. İsa tanrıdan geldi;bu yüzden çok güçlüydü. Ve eğer çarmıhta öldüyse,bu önceden planlıydı...ve onun çarmıha gerilişi ve ölümü tanrının isteğiydi. Ve onu sevenlerde bir nefret uyandırırdı...O anda onun yanında olsalardı...onu sadece insan olarak sevselerdi. Fakat O kendi isteğiyle onları bıraktı...Adaletsizlik gösterdi ve hatta zulüm.
İlgili Bağlantılar:
- Andrei Rublev ve Yunan Theophanes - 1
.
Hiç yorum yok:
Yorum Gönder