1998 yılında, uluslararası baskılara dayanamayan Sudan hükümetinin yardımların güneye ulaştırılmasına izin vermesinden sonra, Sınır Tanımayan Doktorlar Örgütü (MSF - Médecins Sans Frontières) ile beraber, günde yüzden fazla kişinin öldüğü bir kampa ulaşan fotoğrafçı Tom Stoddart’tan bir kare yukarıdaki. Yiyecek bir şeyler için saatlerce sırada bekledikten sonra, hakkı olan azığın kelli felli bir adam tarafından çekip alındığı sakat bir çocuğun fotoğrafı.
Stoddart bu fotoğrafı çektikten sonra, olaya neden müdahale etmediği noktasında aldığı eleştirilere ise şu şekilde cevap veriyor:
“Ben bir polis ya da yardım gönüllüsü değilim, sadece fotoğrafçıyım. Tek yapabileceğim fotoğraf makinemle gerçekleri söylemeye çalışmak.”
Gönderi bu kadardı. Evinizin duvarına çerçeveletip asacağınızdan emin olduğum bu fotoğrafın karşısında ağzınızı şapırdatarak pizza yerken, pizzanın kenarlarının ne kadar sert olduğunu ve sizin bunları hiç yiyemediğinizi arkadaşınıza anlatmanız esnasında boğulmanız ümidiyle…
Bağlantılar:
- Sudan 1998, Paul Lowe ve Tom Stoddart
.
Buyuk bir etik problem. Fotografci cektigi fotografi ile gercegi soyler ama bence o profesyonelligin sinirlarinin disina cikacak bir dunyaya ve insana bakis acimiz olmali...
YanıtlaSilEmin değilim. Basit bir korku, bastonludan alınacak küçük bir tepki de bunun nedeni olabilir. Profesyonellikten ve dolayısıyla yaptığım alıntıdaki zihniyetten ziyade, basit bir çekince de olabilir içinden geçen.
YanıtlaSilYahut arka arkaya böyle şeylerle karşılaşmak mı normalleştiriyor ânı, bilmiyorum.
Ben makinemi bile doğrultamazdım gözümün hizasına.
İlk bağlantıda verdiğim fotoğrafları kullanan gazeteler, yanlarına yardım kuruluşlarının banka hesap numaralarını da koymuşlar o zaman.
YanıtlaSilGuardian £40,000 , Daily Express £500,000 vesaire vesaire toplamış. Sonra da tatmin olmuşlar mı bilmiyorum.